TAZE GECE VE BEN!
Bir ah! çekti içinden akşam.
Susmadan konuştu taze gece. Elimde yıldızlı bir deynek, Ayaklarımın dayanağı, Gönülevimin korunağı olacak. Sordu dilinden çok bakışlarıyla, Bu gecelik gelebilir miyim evinize? Döndü ardına karanlığa baktı, Aydınlık pencerenin dibinde. Yürüdü, aya çıktı gece… “Gel” dedi, güneşe bakalım birlikte. Görelim bakalım nasıl başlıyor sensiz gece. “Gel” gecelerimin ikizi… Gölgen ağaçların yapraklarına gizlendi. Kara dalları ellerin. Yabancı kışa bu rüzgar, Sensiz esmekte… Soğuk odamda yalnızlığım bayatladı. Eğildi ocağın ateşine saçları. Al sevdayla ışıdı yüzü, Alevlendi sanki içi; Yüreğinde bir ısınma. Baktı ateşin uzağındaki eski anılara. Yol verdi upuzun geceye… Bir kutuda saklanmış sevgisi, Altın iğneyle tutturulmuş onun kalbi şimdi… Dugulandı gece hayaliyle gündüzledi. Sabahladı, bir dilim ekmekle karnını doyurdu. Bir tok gece, acıdı insanın fakirliğine Ya da gecenin, gündüz zenginliğine. Ne gece ne de ben! Bir çift söz edememiştik, Seviler üstüne… Yazan Figen ANAR |