SÜKUT KUYUSUSÜKUT KUYUSU Ey Yar… Nedamet koksa da artık her sözüm Sana doğru gelen adımlarıma Köşebaşlarında apansız hüzünler kurar pusu Kitap arası fotoğraflarda Senden kalan o bakışlar ki Gayrı ilelebet gizlenmiş sükut kuyusu Ne ses verir nede su Yinede bıkmadan ünlüyorum Sabrımı çifte su verilmiş çelik sanırdım Ayrılık komaz yollar yormaz sanırdım Değilmiş eyvah yanıldım Hele yanağıma bulaşan o gözyaşın Her adını andıkça Bir atom bombası gibi düşer Fikrimin en orta yerine Hercümerç olur dağılır Bir şafak vakti inleyen bir şiirin avuçlarına yığılırım Bu akla ziyan firaktan kalan yaralarıma Şiir dehlizlerinde tuz basarken Umut türkülerimi kıymık kıymık kanatır Saatin ruhumda devinen sarkacı Geriye senden kalan Bir ömre yetecek acı Benden kalan Bir ömrü yutacak sancı Bilirim sende ağlamaklısın Dokunsalar sel olur öz yaşın Bakışların ufku tararken yüreğin ağzındadır her daim Yine bağıra bağıra söylüyorum Ey Yar… Veda zamanlarında Damarlarıma sığdıramayıp Hüznümü ruhuma oluk oluk kan ağlarken Gözümde yaş görmediysen Beni yardan geçti zannetme Aklın almaz Apansız serden geçiveririm. Muhammed Mehmet GÜL 23.01/2013 |
abur cubur yok,net az öz ve güzel...