Şimalden vuran ışkın elvanı nadidedir
Yıldızına ay olup eşgale hünkâr oldu
Karanlık patikada varlıktaki didedir
Korku nefiste saygı halime hünkâr oldu
Melun Dünya’da Kral, ledünda bekâr oldu
*
Düşmemiş çığı ile hantal bir dağ ınık’ta
Kar beyazı kör etti, görüşüm dağınık’ta
Aşısı vurulunca fındıktır dağın ık’ta
Gönlümün Sultân’ına, cemâlim hünkâr oldu
Açılmaz kapıların ardı aşikâr oldu
*
Fırtına şâhidimdi, yıldırıma göğümde
Seherliği kaçırdım, kaynamış su güğümde
Tatsız tuzsuz aşksızım bağlanmış bir düğümde
Sasık ağızlarda tat hamala hünkâr oldu
Adab-ı Muaşeret edebe vakar oldu
*
Bir değeri kalmadı, topallıyor sakat ’ar’
Taş yerine gül diye, kamçısı acı atar
Sayı tükenmek üzre kalpler ecele atar
Miskinlik unutulup derhale hünkâr oldu
Mâzinin sarhoşluğu hüzün’e efkâr oldu
*
Kanı deli o vuslat; köşe bucağı sardı
Yıkılmayan kaleler, içimdeki hisardı
İnsanlığın gereği düşkününe isar dı
Bir damla selâmıyla inzala hünkâr oldu
Yoksulun duaları, bugün ziyankâr oldu

********************************

Dide :: göz, (ya da kalp)
Şimal :: kuzey ( şimal yıldızı )
Inık :: şişman, semiz
Dağın :: Çitlenbik ağacı ve meyvesi ( fındık aşılanınca fındık verir bu ağaç )
Ik :: Rüzgâr ve yağmurun etki yapamadığı gizli, kuytu yer
İsar :: elindeki imkanları daha çok ihtiyacı olanlara kullanma, kendinden taviz veripbaşkasını kollama hali...