AĞLAMA KARA ÇOCUK
Ağlama çocuk!
Akıtma umutlarını toprağa Öyle ki pınarların Olmalı onların her daim adresi, Vatanı kalmalı Masumiyetin konağı gözlerin, Kanın ile denizleşip beslemeli her hücreni Öpmesin toprağı onların o güzel buseleri Hem değmez ki Buna sebep veren mahluka! Onlar ki sözüm ona insan Onlar ki bey hanımefendi güya Onlar bilmezler açlıktan kokan nefesini Onlar tanımazlar korkuyla uyanmayı senin gibi Ekmek dilenmemiştir dilleri yaşamak için Öyle ki vicdanları pas tutmuş her birinin Pahalı bir beton parçası onların ucuz yürekleri Ağlama çocuk! Düşmesin nurların bu kirletilmiş dünyaya Çamurlara uğramasın senden bir parça Bir gün iyileşecektir elbet bu kanserli hasta Bitecektir elbet bu sefil rüya Haydi sil gözlerini şimdi gelecek güneşli sabahlara Zuhal Eraslan |
Buna sebep veren mahluka!
Onlar ki sözüm ona insan
Onlar ki bey hanımefendi güya
Onlar bilmezler açlıktan kokan nefesini
Onlar tanımazlar korkuyla uyanmayı senin gibi
Ekmek dilenmemiştir dilleri yaşamak için
Öyle ki vicdanları pas tutmuş her birinin
Pahalı bir beton parçası onların ucuz yürekleri
Ağlama çocuk!
Düşmesin nurların bu kirletilmiş dünyaya
Çamurlara uğramasın senden bir parça
Bir gün iyileşecektir elbet bu kanserli hasta
Bitecektir elbet bu sefil rüya
Haydi sil gözlerini şimdi gelecek güneşli sabahlara
Zuhal Eraslan
Çocuklar ağlamasın üstadım......
Duyarlı yüreği usta kalemi kutluyorum.......
Saygılar güzeldi şiir.........