AZRAİL VE BEN
Döşeğimde bekliyordum ölümü
Mezarlığı andıran odamda Kapım aralandı yavaşça Gıcırdayan ses güçlenirken kulağımda Simsiyah kılığıyla Elinde al bir gül Hasretim Azrail yaklaşmaya başladı bana Oturdu başucuma Dokundu titreyen yanağıma Gülü indirdi yastığıma Gül istemem ver elini dedim bana Durdu bir vakit Göğsümü açtı birden bir hiddet eşliğinde Yüreğimi aldı eline Baktı ona telaffuzsuz bir şefkatle Koydu tekrar onu yerine Sonra baktı gözlerime Çok erken dedi senin için bu vakitler Önünde var yaşayacağın koca bir kader Süsle onu aşkla sevgiyle hiç vazgeçmeden Dedi taşımak zor olsa da Büyüt gözlerindeki aslanı hiç yorulmadan Koca bir kral yap onu gözlerinin diyarında Kalktı başucumdan sonra Bir öpücük kondurdu alnıma Ve yol aldı odamın kapısına Yürürken huzurla dedi görüşeceğiz bir gün ama Sakın bunu unutma Zuhal Eraslan |