Ruhlar ayda yıkanır“Kara derili bir astronot yaktı ilk ateşi Ay yüzlü ve hırçın insan koyaklarında” Ve/ İlk kazan kaldırış Ahuramazda inancında Göğe kanatsız kuşların ayini Kargalar güldü bu içsel ritüele Ahhh aşk! Dolu bir bahçenin gülü olsaydın Biçare bedenleri eritmek niye Sunağa bakire kanları yeter Hissiz kulların dipsiz dulları Sayısız maveraün geçiyor Ademin elma kemiğinden Ay kanaması bu; Duru bir ayinin ortasında Zaman denilen azgın dişi Kara gölgelere mum saati Kavruk ve ablak bir tenin Sarıları kana bulaması Sen! Şarkılı çigan çingene Bilirim günün neşe Günün hovarda Üşüsen belirsiz Açsan dümtek “Dünyanın kamburuna/ Olmuşsun elek…” Tüysüz yetimleri Gariban iblisler taşır Gün libaslı mezarlara Kadifeli bir ananın Kimdir ayak turabı Oyyy/ Karasına ak düşmeyenim Kaldır perdelerini Gece yüzlü kelebekler Ödesin bir günlük hüznü Hadi toplanın; Bir ayin yapalım İçinde nesiminin yağı Şemsin gözyaşları olan Ay bizi seyretsin Ruhlar aleminden Üryan… |
Beğenerek okudum değerli kalem.
Saygılarımla...