Gözlerim
Geceleri gam çökünce üstüme;
Yıldızlardan medet bekler gözlerim. Tükenirken ışıkları güneşin Karanlıkta hüzün saklar gözlerim? Uyku ölüm, odam ıssız hem durgun. Hayat yorgun, beden yorgun, ruh yorgun... Derinlerde, dehlizlerde bir vurgun Yemiş gibi, keder yükler gözlerim. Pencerenin pervazında resimler, Resimlerde solgunlaşmış isimler. Dört yanımda dönüp duran cisimler Dertlerime bin dert ekler gözlerim. Zaman geçmez hayli canım sıkılır, Bu durumdan bilmem nasıl çıkılır? Boş duvarlar üzerime yıkılır Bizi ancak ölüm paklar gözlerim. |
Hayırlı kandiller değerli abim...