Ölüm Bile ÖlmüşMekân sıyrılmış fanilikten Zaman esir düşmüş mekâna Ve başımda bir mızrak boyu güneş Boğuyor beni alnımdan sızan ter Yüreğimde tamtamlar çalıyor güm güm Patlatıyor gürültüsü kulaklarımı Bağırmak istiyorum İmdat imdat diye bağırmak Dilim lal olmuş Dilim susmuş Her bir azam vaveyla eder Dilime inat Ölmek istiyorum ama heyhat... Ölüm bile ölmüş Ben sürünürken yerlerde Üzerimden uçuşuyor insanlar Kimi binmiş şimşeklere Kiminin rüzgârdan atları Kimi kuşlara gem vurmuş Kimi koşuyor canan havliyle Ve yol başında nurdan bir ışık “Selâmet ver, selâmet ver” diyor Ve selamet buluyor elinin her değdiği Yetişmek istiyorum bu nur şelalesine Altımdan kayıyor zemin Mümkün değil gibi necat… Ölmek istiyorum ama heyhat... Ölüm bile ölmüş Ayağa kalkmak istiyorum Fer yok dizlerimde Sürünüyorum ha bire Çengeller takılıyor vücuduma Kan revan içindeyim Kimisi takılmış çengellere Fırlatılıyor bir gayyaya İçimde müthiş bir korku Tutuşturmuş bedenimi Ya ben de yakalanırsam? Ya ben de düşersem bu gayyaya? Ne kadar da çetinmiş sırat? Ölmek istiyorum ama heyhat... Ölüm bile ölmüş 09:15 / 11.01.2013 / Çorum |
diri olsan neye yarar ki
kudretli kalemi kutluyorum