NE KADAR ASİL DURUYORSUN ŞİMDİ...
Bir gece ansızın değişebilir hissedilenler
Yürek fersahıdır gidenler Çok bekledim seni Geleceğini biliyordum Ellerimde mor menekşeler Saçlarımda asılı yıldızlar Naftalin kokan sandığımda duruyordun bir köşede Saklambaç oynuyorduk seninle O zamanlar Ne sen beni yakalayabildin Ne ben sobelendim Yine de İhtimallerimdin Yine de... Beyaz bir güvercin uçururken göklere Pür-ü paktım oysa ki Bebeğime Ak sütümden verdim Pamuk ellerine değdim Mis kokuyordu düşlerim Nereden bileceksin Ilık bir melodi çok uzaklarda Resitaller, galalar Temsili patlayan flaşlar Masamda gül yaprakları Rafyalarda kıvrım kıvrım defterim Okumak istersin diye getirmiştim Meğerse... Kendi düşlerime kendimce değermişim A sahi..? Gerçek miydin..? Dünden kalan bir sızı var içimde Ve yürüyorum şimdi Yürüyorum hiç gitmediğim o yola Hüzünden öte bulutların rengi Anladım ki Yasemen kokulu rüya ümidi Ne kadar basitmiş değil mi Bazı şeyleri tek kalemde silmek gibi Ölmek neydi ? Ah ne ala Dalgalı yine Marmara Her yer kar Bende hatıralar Sende hatırlanmayanlar.. O ram ettiğin somutlar Arkana aldığın ufuklar ve sevdanın sukuneti Masallarda okumuştun değil mi ? Yaşayamazsın ki... Kalem hep renkli yazmıyor bazen de Bugün rengi siyahi.. Hoşgeldin yalnızlığım Eminim kendimden Ne kadar asil duruyorsun şimdi.. HAZAN |