ANNE..
Önce seni öğrendi dudaklarım
İsmini hece hece Bilinmez günahlara yabancı bedenimde Dökülen ardışıklıklar belirdi gözlerimde Elimi uzatınca tutamadığım dünya Ne olur ne olmaz izsizliklere gebe Bir yabancılık çöktü benliğime Sebepsiz gülüşler yer ederken gamzelerime Kucakladın şevkatle An’ların hikayesi yeni başlamıştı bilemezdim Saçlarında ışıl ışıl yıldızlar dore Bakışlarına topladığın ümitler Dilediğin çiçekler Oysa dünlerde silinirdi hatıralar Yeni mevsimlere saklanan rüyalar Merhaba dermişçesine Sana Size Dünyaya Her şey o günden vedia Biliyor musun bu ara ben de senin gibi oldum Kendi kendimle söyleşir dururum Sabahın ilk ışıkları açar gözlerimi Ayın pırıltısı yakalar beni Hep söylerdin değil mi Önce sen çöz sukunetin mahvelini Leb-i şima mabedi Nedir bu rüzgar Kuzeyden mi Güneyden mi Sen bilirsin eminim ki Hayatın gerçekleri Kim tutar yerini Kim tutabilir ki.. Söyler misin şimdi bana Kaç dilde telafuz edeyim seni Hangi makamın ezgisi Eskimeyen şarkılar misali İsmin ilk hali Duyar mısın beni ? Anne... HAZAN |