SENSİN
Yar kendi suçunu bende arama
Bu yükü omzuma bindiren sensin Hiç çare olmadın gönül yarama Aşkıma darbeyi indiren sensin Daha düne kadar her an her vakit Birlikte olmaya yapmıştık akit Gözlerimde yoksan aklımdan çık git Mıh gibi adını andıran sensin Sevda dedin benim neyime gerek Bir söz söylemedin gülümseyerek Taş olsa dayanmaz gayrı bu yürek Sevgimi nefrete döndüren sensin Bazen sürünerek bazen koşarak Dolandım peşinde dağlar aşarak Ben geldikçe benden uzaklaşarak Umudu hayali söndüren sensin Seninle olmaktı bütün muradım Dört duvar içinde çare aradım Bekledim gelmedin bana bir adım Rotayı hüsrana döndüren sensin Seven sevdiğine ömrünü adar Hayaliyle yatar düşünde tadar Erişilmez oldun Erciyes kadar Zemheriden beter donduran sensin Başına gelmeyen beni kınıyor Akan gözyaşımı huzur sanıyor Boğuyor hıçkırık içim yanıyor Ateşsiz dumansız yandıran sensin O yüzden suçunu bana yükleme Pişmanım deyipte umut bekleme Bu dert yeter artık başka ekleme Cansıla’yı böyle kandıran sensin... Cansıla |