İçten bir gülüş yeter bana…Yapayalnızım yine güzel gözlüm Odamın loş ışığı bu geceki misafirim Bir de dinlediğim veda şarkılarının buruk nağmeleri. Gece taviz vermiyor sancılı tik/tak’larından Senli düşlerimin hangi saatlerindeyim unuttum. Oysa sen ne çok severdin cumartesileri Cumartesileri ve İzmiri… Yarın günlerden ne unuttum Bu gece de yarım kalan yanımla, Yine ılık nefesinden uzak uyanacağım güne Yanağımda o meşhur buruk tebessümle Hayıflanacağım yine sensizliğime. Oysa aynı yastıkta güne merhaba demenin Hazzını anlatamamışım sana Ve ben yine bir düşü hayra yoramayacağım İçinde seninle sensizliğimi yaşadığım. Odamın duvarları bile benden bıktı artık Ben de seni boş duvarlara anlatmaktan.! Sen kokmayacak sabah kahvaltımdaki demli çayım Ve özenle hazırlanmış bir masa da olmayacak Akşamdan kalma iki kuru ekmeğe sen kokusu sürüp İki ısırık düşerim belki ekmeğin bir köşesine Çok şey geçmeyecek boğazımdan biliyorsun Yarabbi şükür’e kanacak işte yüzüm. Yokkk.!!! Yok sakın üzülme iki gözüm Yalnızlığa çelikli benim özüm… Hem sen bu kadar abarttığıma bakma Sonbahar sendromu belki de bunlar Gelir geçer elbet Hayat bu; Yarın bir tebessüme gebe İçten bir gülüş yeterde artar bana… İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |