KIRGIN GIDIYORUM
Kirgin gidiyorum ..
Bağıra bağıra kopartıyorum kendimi Canimi yaka yaka ,göc ediyor gönlüm ... Öfkeli dilimin, bozulmuş, derme catma sokaklarinda kayboldum Gidisimle, her kaybolusuma bir kilit vuruyorum aklimca Kacmak mi diyorsun sen simdi buna ? Evet; Öyleyse kaciyorum ... Saçma sapan yağmalamaları terkediyorum içimden Altindan kalkamayacağım kadar ağır zarar ziyanlarim... Dönüp dönüp, ayni depremlerle sarılmak Ve; ayni acı küskün duruşun yok mu Iste bu yüzden kırgın gidiyorum "senden "... Hem hic bir hayalime beklenti olmamıştın ki , Neyin küskünlüğüne biçtin yüregimi ? Sözlerini toparlamaya calisiyorum kac aksamdir Günesin dogusu ile batisi arasinda kalıyorum sonra. Sığdıramıyorum zaten yüregime gitmek isteyisimi Aklim sana kiyasiya zorbayken, Gönlümdeki kiyamayislarim dokunuyor soluma, ölümcül ... Bitkinim ; Hadi düş, Düş artik düslerimden Ne bana söylediklerin, ne sana söylediklerim, degil Sadece ; Beni alıp solundan Son kez, Kırgın gidiyorum ... |
beklenmedik bir esintiye kendini kurban edecek kadar naif,
kızıl rengi kadar zarifti belki ama aynı zamanda güçlü olacak kadar tezat bir tuhaflığı vardı,,
,,
şiirin,