Bu şehir seni seçmeyecek.
Ah acısı acemi çocukluğum...
Ah gidiyor işte gidiyor göz göre göre mutluluk...
Dalgın bir kuşun ötüşünden
Yağmuru emen toprak mı derinleşiyor?
Örümcekler ve akrepler arasında
Sen bu şehirde..
Kanla ihanetle yatışan bir sinirle gezdin.
Bense kitapsız bir şair olarak kalacağım.
Kısa tombul çirkince bir adam
Bir desen gül gibi solacağım
Adımı sanımı duymayacak kimseler
Sudan ateşten havadan ürkecek kadar sesiz bir şairim..
Bulutlarda hafif hafif yerini karanlığa bırakıyor
Mevsim yazdan kışa geçerken..
Zaman pıır diye uçuyorsa..
Önce acıya direnmesini öğrenmeliyim.
Sonra çirkin ve asabi yanlarını
Tek kurşunla düzeltmeliyim.
Biliyorum aşksızlığım ve sensizliğin..
Küçültüyor beni.
Korkum o hep fırtınalarla boğuşan ruhum uzamış sakalım..
Senin bedenini kurtaramazsa ya ...!
Üzgünüm..
Sen bu şiiri okurken..
Ben belki bir başka şehirde olurum.
Şimdi siyah denizlerin hep çağırdığı..
Batık bir gemiyim.
Saçlarıma aklar düştü..
Gönlüme keder
Gözüme yaş...
Geçen gün düşündüm bunları..
O yalnız nar ağacının dibinde.
Alıştım bu yüzlere..
Sonrada kendi yüzüme.
Ötelere bıraktım...bir dağ yamacına..
Bir ırmakta bir başka yüze taşıdım..
Bir başka ülkeye.
yanlış yüzler yanlış insanlar...ve yargısız infazlar.
Kıpır kıpır gölgeler
Elma renkli ışıklar
Ateşböceklerinin pırıltısı
Bunlarıda gördüm...
BİLMEM..
Belkide kalbimi yanlış bir gönulde park etim.
Böylece gözlerimi sesimi
Bana ait olan tüm güzel yanlarımı götürdünüz.
Anladımki..
Yalnızca ayrılıklar yurdunda açan birer çiçektik.
Düşlerin, hayellerin içinde..
Bize sormadan vurdular sevincimizi..
VE TAKILI KALDI ÖLÜM BİR ÇINAR AĞACININ GÖLGESİNDE.....
SAHİ....BU ŞİİRİ YAZAN SESİZ ŞAİR NEREDE...............
...................ÖMER BARAN......................