MUTLU SONU YAZDIMRadyoyu açtı titriyordu elleri Yığıldı olduğu yere Göz kapakları ağırlaştı nedense Bütün yaşanmışlıklar Film şeridi gibi geçtiler Hızına yetişemedi Ne çok şey sığdırmıştı Ummanda bir çiğ damlası Düşüşü kadar kısa sayılabilecek Anasının rahmine düştüğünden Bu ana kadar olan zamana Bir kurşun geldi beynine saplandı Fluydu anıları Mutlu sonu yazabilen yok muydu? Yüzü asıldı aniden Gözleri buğulandı Yaşanmamışların yükü belini büktü Ruhunu boğan Bir hıçkırık dudaklarında dondu kaldı Radyoda bir şarkı Dikkat kesildi irileşti göz bebekleri Çağıl çağıl hırçın ruhu dinginleşti duruldu Umut Gözlerine yerleşti önce Gülümsedi gülümsedi Bütün yüzüne yayıldı gülümsemesi Sonra bakanı hayran bırakan Gamzeye gömüldü ’Gülünce gözlerinin içi gülüyor Kendimi senden alamıyorum...’ Buse DENİZ |
akıcı duygulu nefisti kutluyorum saygılar
sunuyorum..