BÜYÜDÜM
Çocukken ben
Saftrik gibiydim oğlumun kitabındaki Trik kadar saf Ama bir o kadar da trikli Ve Herkesi sevecek kadar yürekli Çocukken ben Afacan beşler gibiydim Kitap gibi afacan Ama bi haber dünyadan Pc yoktu,cep yoktu,cepken delik Oynardım sokaklarda çamurdan Kuzinede kızarmış ekmek Kümesten taze yumurta En sevdiğim rafadan Çocukken ben Organiktim,doğal,saf Herkes gibi yalansız,riyasız Hormon yoktu bir zerrede Hatta dostluklarda bile Her şey saf,beşeriyet duru Olsun varsın ekmeğimiz kuru Ama Dost dosttu yürekten gördüğüm Çocukken ben çocuktum Ne yazık ki büyüdüm |
Tüm kumdan kalelerimi yıkmaktı
Bez bebeklerim tozlu raflarda çürürken
Annemin yaşlanmasıydı adım adım
Ve;
Korktuğumun başıma gelmesiydi
Sevdayı bilmek,örselenmek hunharca
Ama hep direndim
Ve şimdi koskocaman bir çocuk oldum.
Tebrikler şiir dostu o riyasız yıllara döndüm