BENİ
Yılların gözlerinde çocuksu mahzun bakış
Kalabalık içinde bir başıma kor beni Niye gömüldü sırlar nereyedir bu kaçış Dört bir yanımı sarmış terketmedi har beni. Telleri kopuk keman sırlarla doldu taştı Yürekler göz göz oldu sanki savaştan çıktı Kırmızı kan gülleri sevgilere muhtaçtı Yadıma esen yelde bülbüllere sor beni. Sevgiler düş masalı her şey yalan dünyada Güven çoktan yol almış bilinmeyen semada Dostun sıcacık eli yetim kalmış rüyada Yalanlarda kaybolan gerçeklerle kar beni. Kayıp giden zamanda saatler çoktan durdu Yitirilen hayatta umutlar dibe vurdu Yaşanmış bir çok ağıt arş_ı alayı buldu Dağların yücesinde yalnızlığa vur beni. Kaldırım taşlarında hayat yaşarcasına Yamaçtaki karlarda koşan ceylancasına Yanık türküler gibi ruhu okşarcasına Ozanın bestesinde güftelere sar beni. Kağıttaki damlanın sancısı derin olur Şiire düşen sözler yüreklerde can bulur Sesinde ah-ı figan sükut_u sesin olur Naçizane kalemde imgelerle yor beni. Yüksel Beyocaktan. |
Final dörtlüğü ise daha harika. ..
En kalbi tebriklerimle
Figani