UmutDiyelim ki karanlığın avlusundasın, ansızın düşüverdin dipsiz, kör bir kuyuya. Kayboldu gövdenin üstünde olanca haşmetiyle duran gökyüzü, bütün yıldızlarıyla. Kırıldı kolun kanadın, tutunmak için uzattığın parmakların... Sakın telaşa kapılma. İyileşecek yaraların, sen zamana aldırma. Gözlerini yum, yüreğinle bak... Bir ışık göreceksin mutlak. O ışığın adı Umutdur. O umut, karanlığına güneş gibi doğacak. Yeter ki inancını kırma... İsmail Boyraz |