Ölümümden de Acı
Telefonun bir ucunda
Sen bana bunları söylerken Bunları dediğim; Ayrılığa dair Beni sözsüz bırakan sözcükleri söylerken Duyduğumu anlamaya başladığım an öldüğümü, Nereden bileceksin ki? Ne de olsa, Sana her zaman Her koşulda Ve her yerde uzağım... Oysa her zaman ki gibi Bunları söylerken de başucumdasın. Yakarsan yak, Ateş olsan da uzak tutamam seni kendimden. Aksine daha da yakınlaştırmalıyım! Bu sefer Başıma iğne ucu saplıyorsun ama dudaklarınla, Birde kulaklarıma... Hem de her defasında. Yapma diyemiyorum, Azrailsin, boynum kıldan ince karşında. Hem ne de güzel öldürüyorsun sen öyle, Bölmeye kıyamıyorum; Bu kusursuz cinayeti. Korkumdan değil yani susuşum... Senden başka kaybedecek bir şeyim yoktu, Artık korkusuzum... En yakınındayken ölüyorum Ama en son sen farkediyorsun ya bunu İşte bu ölümümden de beter, Ölümümden de acı! Ahmet Kastancı |