İnsanın çocuğu ile övünmesi kendisiyle övünmesi demektir. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYEDaha Dün Gibi
kırılganı
5,0 / 4 kişi ·3 beğenme · 3 yorum · 1158 okunma
 Daha Dün GibiÇok değil daha dün Bir çocuk vardı yüreğimde Uçurtmalar uçuran, misket oynayan Kırlarda doru taylar gibi koşan Çok değil, daha dün Gelincikler kanamıyordu, en güzel yaprağından Papatya yapraklarında hep “seviyor” çıkardı Bırakıp gittin ya apansız Yanacağını bile bile, ateşe koşan pervaneler gibi Peşinden koştu bu gönül Yüreğimin harında sönmeyen ateşsin Gözlerimin ferinde çakıp duran şimşeksin Kim düşürdü aklına ayrılığı Kim yaktı bu sönmez ateşi Oysa Hephahistos’du ateş tanrısı Ve Prometheus çalıp sana mı verdi Bir kıvılcımıyla okyanusları tutuşturan Yüreğimdeki ateşi Aylardan kasım mı, yoksa aralık mıydı Geçip gitmişti ayrılığın mevsimi Vakitsiz karlar yağdı yaz çiçekleriyle dolu bahçeme En çok sol yanım üşüdü Sen yanım buz tuttu Dondu damarda kanım Ayaza kesti elim, ayağım Şahittir gökte ay Yerde sarı yapraklar Çok değil, daha dün En uzun hikayemi yazdım Satır satır, harf harf Adınla tutuştu sayfalarım Dokunsan, boşalacağım sonsuzu içercesine Dokunsan, döküleceğim avuçlarına Kendimden geçercesine Olmuyor, sabrı zor hasretin Hüzünler ekip, biçercesine… |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Daha Dün Gibi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
kırılganı
Cevap Yaz
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 24.12.2012 10:21:43
Puan
: 20.0 / 4 kişi
Okunma Sayısı
: 1158
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 3 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Gökyüzüne saldığım uçurtmalarım tellere takıldı anne!
Y/adıma düşen ellerinin n/asırlı(k) okşayışları nemlendirirken gözlerimi
Ç/ağladı firakın buğulu sesinde sol yanım işte
S/aklımda d/evrimleşmiş sancılar büyütürken yüreğim
Hayatın atardamarlarında kesildi nefesim
İllegal düşlerin dili geçmiş zamanlarında yok olmazsam şayet
Belki bir gün
Bil ki bir gün
Ölümü öpecek bu şehir
Barış Çiçek
Sevgiyle öğretmenim!