YALNIZ BEN
Ne zelil bir durumdu yalnız kalmak
Haykırıcasına uzaklara bağırmak Küheylan gibi nara atmak Ve gönlümü ferahlatmak Perdeypey gözyaşlarım toprağı sulardı Efsane çığlıklarımın ardından Cilvesini göstermezdi kader Çok ezik bir durumda kaldığım zaman Maksadım varmaktı birşeylere Kimseye mahkum olmadan gizlice Herşey başıboş kaldı Ben gibi hayallerele Ferasetli kelimeler geçiyordu aklımdan Dışarıya vuramadığım cümleler arasından Her hamlede hudret sahibinden Kapıyordum birşeyleri aniden Çok sefih yerlerde yaşayan ben Toprağa nail olmak için bekliyorum Kendimle bir ahdım var Şu müfsit yalnız hayattan kurtulmak için kendimi çıra gibi yakıyorum... |