YALNIZLIK
Yalnızlık ördü ağlarını yine teker teker
Derinliğine aldı hapsetti bizi birer birer Geride neler bıraktık neler neler Hatta hesabını bile yapamadığımız duygu denen ince şeyler Sıyrılıp çıkmalı bu halden, gün bu gün Eridik bittik burda gün begün Yalnızlık, bırakmadı, salladı bizi dört duvar arasına hergün Durumlar vahimdi paylaşacak dostumuz olsaydı o gün Sabahın o şehvetli ışıklar vurmazken bedene, Karanlık ellerini uzatmış çekiyordu içine, Kurtulmak lazım boğuluyoruz her gece Her zaman ki gibi üşüyoruz yine O geceler ki öyle bir gece Her saniye hüzün düşer bu yüreğe Yalnızlık bırakmaz ah can yakar Bunalım geçirir bu bakışlar Gözlerimizi karanlıklar, kalbimizi yalnızlık yedi Ruhlarımızsa artık ölüler bahçesi Hüzünden bozma mutluluklar İşte bizi böyle yedi bitirdi... |