AŞKIN İKİ YÜZÜBazen soğuk tarafıdır aşk gönlün Isıtamaz hiç bir kuvvet Donan dallarını. Ancak keskin bir rüzgar kokusu İndirir yere yapraklarını. Rengini kişinin karakterinden alır aşk Kiminin bağıra bağıra seviyorum der dili Kimi sessizce içine gömülür Yaramazlık yaptığında Babasından korkan bir çocuk gibi. Ama korku meşalesi tutuşur anlık Saklanır karanlık kuytulara. Orada yanar gizli gizli Seviyorum kelimesini içinde yaşar.. Öper bazen ayrılığı alnından Gel der Gizli yaşadığım mabedimin seviyorum duvarları Seni de sarmalar korkma Ver elini bana Özlemi de getir yanında Bakarım ben hepinize. Gurur cüzdanın bir köşesinde hep saklanan Kötü gün parası Onu da koyar ortaya Aç kalana kadar geçinir onunla.. Sonra mı? Aşkın öbür yüzü çalar kapıyı Özlem bütün duvarları kaplamıştır Nefes alamaz Ayrılık bir köşede son nefesini vermek üzeredir Gurur da tükenince Usulca başını dışarı çıkarır Sevgili nerede diye etrafa bakınır.. Hala korku elinin altında bir oyuncak ayı gibi sallanır Sevilen ortalık süpürgesi gibi Temizlemiştir ne var ne yoksa O eski gözlere bakar Kendi resmi, geçit töreninin en sonundadır Küser Koşarak annesinin kollarına sığınır Buse DENİZ |
kaleminize sağlık.. :)