Yandım Da Geldim
Bir hain kuruttu gonca gülümü
Susturdu dilimi, kırdı belimi.. Savurdum yellere kendi külümü Gönül yangınında söndüm de geldim. Nice art niyetli sahte dost varmış Kötülük kiminin ruhunu sarmış Dostuna iftira bile atarmış Özünü bilmeden kandım da geldim. İnsan olan masum cana saldırmaz Yürür gider kervan puşta aldırmaz Her yılanın zehri beni öldürmez Ekmeği zehire bandım da geldim. Nefret gemisinin dibini deldim Sevdim insanları, kardeşim bildim Sarıldım onlara aşkla yüceldim Sevgi makamından indim de geldim. Bir dostun aşkıyla ben yana idim Sözün gizlisinde bir mâna idim Aşkın denizinde fırtına idim Canlar bağışladım, dindim de geldim. Acılar takılmış nefretin çengel Yeter artık kibir atından in gel. Nefsim rakibimdi, önümde engel Yıktım o rakibi yendim de geldim. Sıcak sarılacak bir dost özledim Seni adım adım yakın izledim Harlanmış yangını kalpte gizledim Ruhum alevlendi yandım da geldim. Cumali bu aşkla doldum çağladım Yüreğimden geldi yazdım, söyledim Serimi yoluna kurban eyledim Özümü meydana sundum da geldim. Cumali Cumalioğlu 02.12.2012 -10:40 |