YÜREĞİM KARANLIK BİR SOKAKTA NÖBETTE
Gece sabaha karşı saat dörtte
Yüreğim karanlık bir sokakta nöbette Boynu bükük bir zavallı gibiyim Üstüme soğuk kar taneleri çökmekte Bir kış gecesinde nede çok üşüyorum Yürüyemiyorum, her adımda düşüyorum Sokak lambaları eşlik eder bana Her şeyden uzak sadece üşüyorum üşüyorum Yıldızlar buz tutmuş gökyüzüme Ölüm uykusu çekilmiş gözlerime Göz kapaklarım ağırlaşmış Sanki Azrail’in soğuk eli, değmiş ellerime Ben kaderde yazılmış kara bir yazıyım Soğuk kaldırımlardan razıyım Ben sıcak bir yuvanın özlemini çekmem Ben karanlık gecelerin buz tutan ayazıyım Hayatı boş verdim, bırakın yüreğim donsun Bırakın üstüme kar taneleri konsun Yüzüm hep gözyaşlarla ıslandı Bırakın yüzüm bu gece soğuktan solsun |