Tren...
Tren...
Asırlardır beklediğim gülümü Koparıp, elimden aldı o Tren Tam,hasrete tattırmışken ölümü Özlem rüzgarına,saldı o Tren Ayrılığı mezar kazdık,o gece Sevgi de çok,dert te ,azdık o gece Şarkı,Türkü,Nağme,sazdık o gece Vuslatimi benden,çaldı o Tren Bulutlar da ,demlemiştim çayımı Kapmıştım Felek ten,sevda payımı Ömür defterim de,kalan sayımı Alıp meçhullere,daldı o Tren Yar göğsüme dertli,basın dayadı Göz yaşları bedenimi,boyadı Vatan oldu bana,sanki mayaydı Sürgün de iltica,kaldı o Tren Güneş ,Ay tutuldu,zaman tutuldu Bir ömür dü gece,sanki yutuldu Muhabbetler esaretten kurtuldu Bir tek sessiz kalan,Lal dı o Tren bir karapece aşk/meşk şiiri...Alpay İlhan Ertas |