Hasadım
Hani çocukluğum, hani gençliğim
On çalıyı bir çırpıda geçtiğim Yokuş bana dikken hep seğirttiğim Şimdi ses veriyor yürek bedende Ahu zarlar çektim Demedim eyvah Yürüdüm başım dik Vermedim hiç renk Şimdi çocukluğum hayal Gençliğim dünmüş Gördüğüm düşlerim Hayale eşmiş Nasıl geldi nasıl geçti bilmedim Hangi ağacın altında dinlendim Hangi çimen döşek, gök yüzü yorgan Mazi uzanıyor, yollar uzuyor Gidiyor ömrümün haşarı çağı Dizlerimde ağrı bu günün payı İçimde bir özlem Başım dumanlı Bekledim yoruldum, koştum duruldum Kendime gurbette bir yuva kurdum Helal lokma ile evlat doyurdum Serdar, Nazan, Elif hasadım oldu Nazlıgelin 14/12/2012 |
Öyle öfke, efkâr sorma n’olursun
Beni gurbet elde yorma n’olursun
Taşına toprağına yazıyorum şiirlerimi..
Gurbette helal lokma peşinde koşan sızlayan her yüreğin önünde eğiliyorum..
Kardeşimi kutluyorum...Hayat işte böyle bir şey varr ve yoksun..Baki kalan iki satır yazı olacak bizlerden
Sızlamalar..
Saygılarımı sunuyorum değerli kaleme