yeter ki gülümse ...
....................
................ ........... ...... .. . uzak iklimlerin birinde bir baharda kalmış nice yaşam sevinçlerim var benim hala gülümseyişlerimde o uzak mevsimden yalnızca esintisi savrulur durur yüreğimin gözlerim aslında görmez benim renkler solgundur hep yalnızca siyah ve biraz da gri kalmış bahara dair her ne varsa bende eskimiş bir mevsim kuruyan bir dal gibi yapraklarımda hasretlerim zamansız kayıp giden yıldızlarla kaybedilmiş ümitlerim şimdilerde dostluklar var bende kalan hangi rengi arasan da bulamazsın ama yine de gülümserim sana merak etme yüreğimde savrulurken o eski bahardan bir esintide belki ya da anımsatır bazen birşeyler ne bileyim sevip sevilmelerden hala öylece tüterken sıcaklığı yalnızlığında üşüyen bir elin ya da penceremde bir serçenin masumluğunda ürkek ve titrek ama yine de kendince yaşama bağlanmış kara bir kışta baharı özleyen gülümserim işte sana dostum yeter ki sen de gülümse :) Mert YİĞİTCAN 11 / 12 / 2012 kayaşehir / istanbul |
Çok anlamlı bir şiirdi, tebrik ederim. Serçe de sempatik bir görüntü katmış, serçenin hassasiyeti ile gülümseme sanki birbirini tamamlayan ya da destekleyen kavramlar olmuş.