BEN LEYLA SANDIM SENİNe zaman kabullendim sebepsiz gidişini Saçımdan tırnağıma tarumar edişini Veda bakışındaki riyakar sevişini Ne zaman unuttum da, hayırla andım seni... Körelmiş yüreğini keskin bıçak bildim ben Alnımdaki firâkı ümidimle sildim ben Ellere göre ’senin’, sana göre ’el’dim ben Balçıktan çıkarıp da, zemzeme bandım seni... Yalanlarını süzen kevgire döndü aklım Hiç vurmadım yüzüne, hâlâ aklımda saklım Sen ki hiç var olmadın, sen ki cezam, yasaklım Aşk çölümde seraptın, ben Leylâ sandım seni... Sen şairin ilhamı, sen masal kahramanı İçtiğim suyun tadı, eyvahımın amanı Azraille gelmezsen durdururum zamanı Gece seni uyudum, sabah uyandım seni... Betül Yüksel Ataşehir, 2012 |