Ateşin ışığı usul usul aydınlatırken
Karanlığın korkunç gölgelerini
Ben senin hayalinin ışığı ile uzanıyorum bir sahilde
Gündüzden sıcaklığı içine sindiren kumlar
Tıpkı kolların gibi sarmalıyor beni.


Neler gördü bu gözler senden sonra bilsen.


Susturdum gözlerimin sesini
En ücra köşelerde çakılı kaldı rengi
Susturdum sinemin çağlayan şiirlerini
En olmayacak anda sen diye ağlıyordu
Ağladıkça ben içime siniyordum.




Hani derdin ya gülmek sende kendini buluyor
Kapattım dudaklarımı kendim kaybolduğum yerde
Aranan bir suçlu gibi saklandım bu sahilin kumları arasına
Kavursun istiyorum yokluğun gibi
İçimin sancısı doğsun karanlıklara
Adını ayrılık koyduğum.




Büyüdükçe büyüsün yıllarla beraber
Kardeş sayılırmış hasretle derler
Hadi gel bir çocuk daha sancısın yüreğimde
Saçlarını örüp çiçekler taktığım
Kızımız olsun adını matem koyduğum.







Buse DENİZ