Tarzan ve CeynTarzan ve Ceyn Tanıdığım bir ağaç vardı adamdı meşe o göğe bakardı gök ona şimdi onu şen şakrak kuşları da terketmiş duyduğuma göre yoktu denize sahili bile s/arardı her bir dalıyla sarmalardı gölge nerde yine de yaşardı bildiğince vatansız yurtsuz esip gürlediğime bakma bir üflemelik kuş tüyüyüm kırdığından beri kanadı/mı uçuşuyorum senin havanda biz seninle en çok sevdik ayrılığı hüzün tebessüm olurdu yüzümüzde ve biz ağaçlardan ormanlar yapardık kuşlar da olsun diye oynardık tarzancılık ben Ceyn sen tarzan her defasında koparırdın incir yapraklarından ipini kapanır düşerdin saçlarıma şimdi saçlarım sıfır numara bakma esip gürlediğime saçlarım kadar kadınım sen bir yana ben bir yana yan yana çekilmiş s/ararmış sanal eski bir fotoğrafta sen beni aramışsın ben de seni tarzanca bağır bana hangi kapıyı aralarsan arala içine rüzgârla birlikte yalnızlığım dolacak esip gürlediğime bakma Sam y/eliyim bir üflemelik rüzgârım sana Yüksel Nimet Apel 9/Aralık/2012/Pazar/Bodrum |
sevgiler...