KAYIP AŞKOlmaz olsun İnanan gönlüm kuş olsun uçsun Göçmen kuşlar gibi diyar diyar gezsin. Konduğu her şehir talan edildi En ücra köşeleri zaptedildi kan kustu gecelerde İçinde ki çocuk hep ağladı sokak başlarında Görülmedi. Her vazgeçtiği peşinden topla tüfekle kovaladı Sınırdan gizlice kaçtı bazen kimseye görünmeden Tel örgüler çizdi gönlünün her bir kenarını Kimisi iz bıraktı sonsuza kadar Kimisi geçti çabucak haftaya kalmadan. Olmuyordu Vakitsiz öten bülbül, gül açmadı diye terkedip gitti Bahçeler ağladı Güller vazgeçti açmaktan. Şikayetler sonunda Tanrının kapısında dile geldi Al bu aşkı bizden dedi sevdalılar Eskidendi o seven kalpler Ölesiye bağlı kalmak seven gönüle Biz vazgeçtik istemiyoruz aşkı dediler. Tanrı hak verdi hepsine Aşkı alıp Kaf dağının en tepesine yerleştirdi Kim ki dedi Bulmak için mücadele edecek yüreğe sahip Kar demesin tipi demesin arasın bulsun onu Yüreksizler de yarı yolda ölsün dedi. Artık kolay olmadı gerçek aşkı bulmak Yamaçları hep ölülerle doldu Geçek aşkı taşıma yüreğine sahip olanlar Ceset yığınlarının üstüne basıp basıp Ender de olsa aşkı buldular... Ayvazım DENİZ |