Bir yıldız gibi...
yok yok
hiç bir şeyin kıymeti vermiyesin son nefesi düşmeden yad ellere... ağlıyor gönül özeniyor bulutlara mas mavi gök yüzünde uzanır ken boydan boya sanki bir yavuklunun koynunda... hasretlik özlemlere mahkum yanan yürekler bahane düşmüş bir kere bir boşluğa vereceği hesap kime,neye? gözler dalarken derin uzaklara... uçuşuyor hayaller bir teselliden öteye terk ettim kendimi çaresizliğin denizine hissederken iliklerime kadar güçsüzlüğün nefsini... of of nerelerdeyim? hangi boyutların üçgeninde kaymak istiyorum bir yıldız gibi, bir yıldız gibi aç gözlerini... (Berlin,07.12.2012) Talat Özgen |