Küçük Kıyamet
’Küçük Kıyamet’
Diyorum,neden büyüksün gözümde hep ’doğal,sade ve natureL’ Aslının kokusu vardı ’özünde’ ’inşaAllah’son noktaydı sözünde buseli gülüşü ve pir nur ’yüzünde’ ...körlüğe sebebti o ışık’gözünde’ Yağmurluydu hava ve bizim havamızda bozuktu önce sustuk,ruhumuzda kopan fırtınalara nisbet edercesine içimizde bir titanic batıyordu sanki ve sanki... yağan yağmurlar hırcın dalgalardı direniyorduk, fırtınalarla boğuşarak nefsimizle yarışarak ruhumuzla savaşarak ayrılık meleğiyle sevişerek son nefes alış verişlerinde peki’eyvallah’ diyerek olmadı diyerek başladı sözüne ’olmadı ve halen olmuyordu’ ’engeller’ engelli kılmıştı hayatlarımızı ayırmıştı azrail yollarımızı bu kez sevemedik ’katilimizi’ alamadık yakasından ’ellerimizi’ yağmurlu bir ölüm akşamında damlalar b/aşkaymış keşke..keşke.. ruhumuzdan da y/aksaymış meğer; kader bu sevdaya s/armış O’nada ’eyvallah gönülden’ yağmurun artık bir anlamı var bu yürek ilk defa toprağın kokusunu çiceğin bükük kırılgan boynunda duydu ve..ve ’o gün’ kainat ’yokluğa ayrılığa’ doydu kimler bilebilirdi ki, anlaya bilirdi ki, deseydim eğer ’küçük kıyametim’ koptu 5.12.12 ’Vicdan avcı’ |
Kutlarım...
................................. Saygı ve selamlar..