NE YAZIK Kİ KADINDINE YAZIK Kİ KADINDIM ne yazık ki, kadındı ar, namus zebanilerinin kıskacında parçalara ayrıldı ruhu içindeki sesin düşüğünde aynada, makyajı akmış bir acıydı süreti sustu gülüşü ne yazık ki, kadındı erkeğin ererkilliğinde tırnaklarının ojesi kandı evladından koparılarak yandı kirpiklerine asılmış, gözyaşının çığlığında yüzünü savuran, bir tokadın ihanetinde öldü ne yazık ki, kadındı nâif bedeninin kırılganlığında kendini unuttu unuttu, güzele dair ne varsa şiddetin lehçesinde, patlak dudaklarının kan rujunda avuçlarını, ıstırap çukuru göğüslerinde, umutla kenetledi kadındı... anaydı... bacıydı... eşti... eşiğinde acıyla büyüdü ne yazık ki, kadındı. 25.11.12 Nurgül OCAK |