RUH DÜŞ (ÜK) LERİRUH DÜŞ (ÜK) LERİ Kıvrımlarımızda şekil bulan Ruhi yırtıklarımızı teğellendi sanan Bir aşk aldatmacasıydı kanayan Kanadıkça pıhtılarından doğan Biyolojimin saati çoktan çalmaya başladı Yumurtlama kaygısından uzakça, sev beni Edebi eksik yaralarımı okşa Okşa ki yüz bulsun hecelerim Bu aralar, Mürekkebi bitik, kalemleri sarmalıyor parmaklarım Bir kağıdın beyazlığında, dili birbirine dolanıyor harflerimin Ve ilhamım susalı, Daha çok susuyor çehrem aynalara Çehrem ki; bir neslin son kalıntısı, üstünden seslenir hayata Şimdi kaşlarımın gölgesinde Tir tir titriyor ayaz yemiş kirpiklerim Rengini, çukurlarının içine saklamış gözbebeklerim Uykusuz ağlar durur Hadi! Kucakla beni, tomurcuklanan dallarımdan Çiçek açmaya gebe, son yaz’da yazımız En güzel türküyü çalıp duruyor sazımız “Odam kireç tutmuyor, kumunu karmayınca Sevda baştan gitmiyor, sarılıp yatmayınca.” Kokusu burnumda, yeni bir şiirin Varlığımı; varlığına eşitleyen ahengce, yaz beni Dök eteklerime, ruh düşüklerini Hayat bulsun bende, öl evin 03.12.12 NÜRGÜL OCAK |