Dönerim dedin de gittin
Dönmedin
Biliyorum ki ne adını anmaya hakkım var
Ne de unutmaya cüretim
Ne bu durumu değiştirmeye gücüm var
Ne de birini sevecek lüksüm
Ve ne de bir daha kaybetmeye cesaretim var


Sokak lambaları kamaştırmıyor gözlerimi artık
Dinlediğim her şarkı ihbar ediyor yüreğimi
En son akşam masamda bıraktığın kadehle
Sabır duası içiyorum her gün
Hasret içiyorum her gece
Kendimden geçiyorum
Biliyor musun düşünmeye gelmiyorsun hiç



Gökyüzünü karabulutlar sardığında
Gözlerim yağmuru çağırır
Gecenin çok ötesine gitmişken vakit
Dalsın diyorum gözlerim uykuya
Gelgitlere teslim oluyor yüreğim
Başlar beni yiyip bitiren süreç
Kurcalamaya başlarsın aklımı
Diyorum ya hiç düşünmeye gelmiyorsun


Karşımda çığlık çığlığa seni seviyorum diyen yalancı sen
Bu tarafta yenilmenin onuruyla kucaklaşan ben
Şimdi mutlu olmak değil derdim
Sadece yarına umutla bakabilmek
Kulaklarımda sağır eden bir sessizlik
Ve tükenmişlikten arta kalan ben


Söylenmemiş tüm sözcükleri dökerken satırlara
Bilmiyorum ki geride kalan mıdır yalnız olan
Yoksa giden mi?
Oysa sadece sevmek için seçmişken seni
Sen ölür gibi terk ettin seveni
Ve ben seni bu keşmekeşte şiir gürültüsünde sevmişken
Kim bilir sen şimdi hangi gönlün hançerisin
Hangi şairin şiiri
Ben şimdi orta hallı hüzünlerle yazıyorsam üç beş şiir
Umudu dost saymamdandır
Ne kalbimde af
Ne de gönlümde arınma telaşı var
Ve ne de bir sevda ödevim
Bu da benim hayat bilgisinden sınıfta kaldığımın kanıtıdır
Güvercinler gözlerimde yeni bir hayat aralarken
Gelecek, bir kelebeğin ömrü kadar kısalıyor yüreğimde


Ya biri unuttursun seni yüreğime
Ya da biri kurşuna dizsin bu sineyi