Yaşlı...Dalgınlığımdandı, Hatıraları toz yığınları halinde bırakışlarım. Hatırlamayışım... Anılarım yüzümde ki çizgilerin anası, Nasıl onları öksüz bırakırım? Kahkaların bile yeri yurdu var Mimiklerimde, Acıların ikramı, Göz çukurlarımın içerisinde yakıcı tuz tadı Bir de, Gidişinden kalma İyileşmeyen bu kalp hastalığı... Sardunyalarımın yaprakları sarı artık, Mevsim hep hazan bu camdan Beraber yaşlanacaktık hani? Benden çok mu sevdi seni yaradan? Söyle adam, Neden artık toprak mekanın? Beyaz saçların, İki büklüm vücudun adı yaşlılıkken, Adı konmuyor ayrılığın... Elif SEZGİN |
Mevsim hep hazan bu camdan
Beraber yaşlanacaktık hani?
Benden çok mu sevdi seni yaradan?
Söyle adam,
Neden artık toprak mekanın?
Beyaz saçların,
İki büklüm vücudun adı yaşlılıkken,
Adı konmuyor ayrılığın...
Hasret,hüzün ayrılık ve hicran yarasının serencamını dile getirmişiniz.
Ama çok güzel bir uyum var dizelerinizde..
serbest dolda okuduğum en güzel şiir diyebilirim..
Teşekkürler..