Ey sabrımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın SABIR;
Bir KARA DİKENİ yutmak, DİKEN içini parçalayıp GEÇERKENDE, hiç SES çıkarmamakmış..! Ve bunu; BAZILARININ Vefasızlıklarına TAHAMMÜL etmeye çalışırken, Öğreniyormuş meğer İNSAN.. ve ; babasız anne olmak söyleyemediklerimi ünüğüme gizlemeye çalışırken gözleri sürmeli bin ’sabrı’duvak yapmakmış yüreğe
|
ey sabrım
sus!
ey kelâm !
benim yerime
sitem et sevdiklerime
Nefisti Gönülcüğüm.
Tebrikler...