GÖÇ MEVSİMİkaç gece efkârıma kurban verdim ciğerimi hızla duman olup kayboldu havada yavaş yavaş o da terk ediyor beni farkındayım, ne dese haklı defalarca heba ettim gözlerimi de ağlamak bir yana onu yazıp, okuyup, seyir etmekle haklısın gözüm, sen de git bu göç mevsiminde anamın sütünü getirdim burnumdan kendi ellerimle aşka sadık bir köpek olayım diye! anam çoktan gitti, zehir oldu emzirdiği de ne lanetti şu pişmanlık denen duygu duvarlara vurmadan parçaladı beynimi ne fikir kaldı nede zikir sesimi kaybedeli uzun zaman oldu, akıl mı kalır bu hengâmede gitti gidiyor ne varsa seninle doğan biliyorum, yerim yurdum olmadı hiçbir zaman şimdi öz vatanına dönüyor topraktan gelmiş bir insan (sormadan edemeyeceğim) böyle mi sahip çıktın savaştan çıkıp sana sarılana yanlış zaman, yanlış insan mı? oysa sendin onun tüm organları canını tek acıtan Gülşen Mavi |