GÖZLERİNE BAKINCA
Gözlerine bakınca…
Denizin, gökyüzünün berrak, temiz maviliğini... Ana karanın siyahını gördüm. Daha el değmemiş bir ağacın yeşilliğini, Üzerinde tonlarca su taşımasına rağmen, Pamuk gibi gök yüzünde süzülen, O bulutları gördüm. Bir Salı sabahında Seher vakti, güneşin o parıltısını gördüm… Gözlerinde! Ben gördüm hiç unutmuyorum. Bir yol gördüm, yolun her iki yanında, Gökyüzünü yarıp geçecekmiş gibi olan, Bir kaçı sararmış, Birkaçıda yol kenarına düşmüş olan yapraklarıyla, O çınar ağaçlarını gördüm. Gördüm bütün bunları ve hiç unutmuyorum. Ben giderken… Gözlerine bakınca. edebiyatdefteri.com / Mustafa MANDIRALI |