Zor Dostum
ZOR DOSTUM
Gençliğini kaybettin sonu yok artık yolun Umut işgal altında harabe sağın solun Ömrün son baharında öksüz kalan bir kulun Kırılmış yüreğiyle yanmanın feryadı bu Yıllar ağır yaralı zaman kanıyor dostum Sevgiden mahrum kalan içim yanıyor dostum Perdesiz pencerede sabahlar olmayınca Özlem yüklü gecenin umudu kalmayınca Hasret cana tak edip huzuru bulmayınca Darılmış bir maziyi anmanın feryadı bu Gelmeyecek vuslatı umut sanıyor dostum Meğer hepsi yalanmış içim yanıyor dostum Aldığım her nefeste eğilirken yaşlara Sitemkâr eylemez can yığılırken yaşlara Kimsesizler yurdunda boğulurken yaşlara Vurulmuş bir hayata yanmanın feryadı bu Rabbim her şeye şahit bizi deniyor dostum Kırıldı kanatlarım içim yanıyor dostum Maziden miras kalan acılar dizi, dizi Hele bir düşmeye gör kimseler halinizi Sorup gösteren olmaz karanlık yolunuzu Yorulmuş mevsimlere sunmanın feryadı bu Yüreğime gün be gün acı siniyor dostum Özlemlerim ağlıyor içim yanıyor dostum Oysa yalnız gerçeği söyleyen tek bir söze Ne kadar hasret kaldım hak için bakan göze Vefayı hiçe sayan utanmaz iki yüze Kurulmuş bir yalana yanmanın feryadı bu Mevsimler kış ruhum aç her gün donuyor dostum Vuslatı düşledikçe içim yanıyor dostum Muzaffer TEKBIYIK 15.10.2012. |