GİDİYORUM
GİDİYORUM
Zamansız hüzün gibi çağlayıp kalbe akan Hiç bahar yaşamadan beni dertlere sokan Gerçeğin gölgesinde tüm hayatımı yıkan Öfkesiz yüreğimle sönerek gidiyorum Kimse bilmesin beni dertlerim can bulurken Bir ömür gözlerimden acıyla savrulurken Silinmeyen anılar mazimde kavrulurken Yorulmuş ahvalimle yanarak gidiyorum Dert anlatılır mı hiç yaşanmış masallara Şimdi öksüz kalacak ağlayan kumsallara Bir ömür beni saran bahar kokan kollara Bitmeyen feryadımı sunarak gidiyorum Yarım kalmış bir öykü gezse de dilden dile Gözyaşımdan kan damlar hasret denen mendile Ruhumu teslim edip kararmış bir kandile Mazimin kirlerinden yunarak gidiyorum Doğruların içinde yürüyen bir yayanın Yıldızsız bir gecede parlayan son ziyanın Sürati müstakimde gördüğüm son rüyanın İçindeki Burak’a binerek gidiyorum Kanadı yara almış günlerimi dar sayıp Bağrıma yoldaş olan duaları kar sayıp Kâinatın sahibi Yaratanı var sayıp Her nefeste ismini anarak gidiyorum Muzaffer TEKBIYIK. |