ZOR DOSTUM

Gençliğini kaybettin sonu yok artık yolun
Umut işgal altında harabe sağın solun
Ömrün son baharında öksüz kalan bir kulun
Kırılmış yüreğiyle yanmanın feryadı bu
Yıllar ağır yaralı zaman kanıyor dostum
Sevgiden mahrum kalan içim yanıyor dostum

Perdesiz pencerede sabahlar olmayınca
Özlem yüklü gecenin umudu kalmayınca
Hasret cana tak edip huzuru bulmayınca
Darılmış bir maziyi anmanın feryadı bu
Gelmeyecek vuslatı umut sanıyor dostum
Meğer hepsi yalanmış içim yanıyor dostum

Aldığım her nefeste eğilirken yaşlara
Sitemkâr eylemez can yığılırken yaşlara
Kimsesizler yurdunda boğulurken yaşlara
Vurulmuş bir hayata yanmanın feryadı bu
Rabbim her şeye şahit bizi deniyor dostum
Kırıldı kanatlarım içim yanıyor dostum

Maziden miras kalan acılar dizi, dizi
Hele bir düşmeye gör kimseler halinizi
Sorup gösteren olmaz karanlık yolunuzu
Yorulmuş mevsimlere sunmanın feryadı bu
Yüreğime gün be gün acı siniyor dostum
Özlemlerim ağlıyor içim yanıyor dostum

Oysa yalnız gerçeği söyleyen tek bir söze
Ne kadar hasret kaldım hak için bakan göze
Vefayı hiçe sayan utanmaz iki yüze
Kurulmuş bir yalana yanmanın feryadı bu
Mevsimler kış ruhum aç her gün donuyor dostum
Vuslatı düşledikçe içim yanıyor dostum

Muzaffer TEKBIYIK 15.10.2012.