HÜZÜN PRENSESİ
ey kocamış istanbul
har hurun içinde kaybomuş gülümsemelerin yorgun bir geceyi kucaklarken düşlerim sessizler şehrine yağmur yağıyor ıslanıyor nice umutlu kirpik ey sevgili, hüznümün prensesi şimdi birer örs ellerim yalnızlığın çekiciyle hasreti dövüyor büyüdükçe büyüyor gözbebeklerim azaldıkça ufukta aşkın ışığı zamanın kaçmış ilmeği takılıyor gençliğime sensiz, sökülüyor boydan boya ömrüm çınlayıp duruyor kulağımda hala rüzgara teslim ettiğin son sözlerin ey sevgili, yüreğimin ezberbozan kuşu öksüz koydun bu kentin çalı çırpısını kanatlarının gölgesini görmeyen sokaklar tatsız tuzsuz her yanı sulara teslim olmuş bu kent baştan aşağı çöl, kupkuru susuz ALİ RIFAT ARKU 10/11/2012 İSTANBUL |
Akıcı idi..
Yüreğine sağlık şair dost