AY BAKIŞLI BAHAR TANRIÇASI
rüzgar çelikten bir el gibi
sensizliğin elini tutturuyor bana yalnızlığın kuşatmasında direngen bir sevda ormanına dalıyor gençliğim puslu gecenin sisli sabahında bir çiy tanesine yazılıyor bakışların ağaç dallarından süzülen güneş ışığını soluyorum özleminin sessizliğne gömülüyor ellerimin sıcaklığı bildiğin hiçbir şey aslında bildiğin gibi değil yalan örtülerle üstünü örtüyorum sensizliğin oysa hep açıkta kalıyor düşlerim ve ayaz yemiş hayal kırıklığına dönüşüyor umutlarım titrek ve yarım cümlelerden kurulmuş bu şehir başıma yıkılıyor suskunluğunun depreminde ve gözyaşı acizlik çiçeğinin tohumlarını ekiyor yanaklarıma ey aşk-ı müstesna ay bakışlı bahar tanrıçası külde yatan anka’ya bak aşk ateşinde yanan kanatlarından geriye sadece gökyüzüne olan sevdası kaldı ALİ RIFAT ARKU 02/03/2013 İSTANBUL |