BENİM SEVDAMNe virane bir saray, ne gülce fakir bir bağ Yedi veren özünün tadıdır, benim sevdam Bir cana mekân oldu, gönül denen bu otağ Güneşin sabahlara yâdıdır, benim sevdam Züleyha’nın Yusuf’u gören gözünde ki nur Mecnun’un Leyla’sına duyduğu derin onur Aşka mekân aranmaz hep baş üstüne konur Miadı yok bir ömrün, adıdır benim sevdam Ayın ön dördü gibi, nura gark olur gecem Adını anar durur, her kelimem her hecem Sözleriyle yükselir, müspet olur derecem Şu çileli ruhumun, şadıdır benim sevdam Gam deryası gönlümün gülen gözleri gibi Çaresi yok derdimin, merhem sözleri gibi Kalbimden silinmeyen, meşkin izleri gibi Aşka âşık vasfımın dâdıdır benim sevdam Fay hattını andırır, gittiği gün ruh, beden Hasrete boyun eğmek, ayrılığa tek neden Var mı ki bu âlemde, aşkı böyle hisseden Gözlerimin sancılı, sadıdır benim sevdam Sevmeyen nasıl bilsin, ateşim közde saklı Gizli dünyama serbest, ifşa olmaz yasaklı Karşılığı canda can hem de bir çift ayaklı Âcizane bahtımın, radıdır benim sevdam ŞAD: Sevinçli, ferahlı, memnun, mesrur, şen, bahtiyar DÂD: Adalet. Hak, doğruluk. İnsaf. Vergi, ihsan, Ömür. SAD: Göz ağrısı RAD: Cömert, eli açık, faziletli, üstün, değerli. |