İstanbul
Ey İstanbul
Belki biraz uzağız Olmasa da ten temasımız Hiç seninle. Aynı çarpar yüreğimiz. Belki de duygularımız aynı Gözyaşlarımız farklı sadece Benimki beyaz,seninkisi Fatih mavisi Seni seveceğim ömrümün sonuna kadar, Çünkü bir sen varsın, Canım diyebileceğim. Bir de; Son akşamları eylülün... Kimi zamanlar sevmek; Sonbahar bitince de olur. Yağmur kokar kaldırımlar şimdi: Sokaklarında aşk gezer... Oysa Avcılarda gariban bir evin çatısında Serçeler cıvıldaşır, Ben şimdi yalnızım Eyüp’te tek başına Mecburmuyum seni beklemeye Halbuki şimdi seninle başbaşa olmak, Seni koynuma almak isterdim EY iSTANBUL... Seninle nefes nefese olmak Isıtmak seni tenimin sıcaklığında Ruhumun en kor yerinde, Ne güzel olurdu seni yaşatmak... Dinle sevgili, Topkapı sırtlarında bir ezan okunuyor Duyuyormusun... Özgürlüğü hatırlatıyor insana Sende güneşin ,ayın gecenin sustğu yerde Senelerce sonra beni bekle,ey İstanbul Eğer istanbul Bir gün kavuşursam sana Hayal ettiğimden daha güzel çık karşıma Bütün sevecenliğinle Ha Unutma !Ey İstanbul Benim güzel sevgilim: Çıkarmamış ol Fatih’in gelinliğine taktığı kırmızı kuşağı... Şimdi yanımda olsan Uzansam ,Avcıların bakir sahillerine İnan ki sendan başka kimse yok içimde Oh ,ne güzel olurdu erisem masmavi gözlerinde. |