Şiirlerime yasak getiren tümcelerin haykırışı

Ölüm ihanetse özgürlüğe,
Başkaldırıyorum hey,
Yasaklanmış şiirlerin iniltileriyim..
Vurgun yemiş kavramların öz suyuydum senden önce…

Göğsümde sevdaya yataklık eden Leylam ağlıyor içten
Ezildikçe kelimelerin hafıza teorisi;
Bir tapınak şövalyesi vuruşuyor dalgalarıyla Akdenizin
Karanlığa tutunmuş elleri…

İçimde isyanlar kan kusuyor
Başkaldırıyorum hey,
Suskunluğun miladı yıllarına,
İsyanım hiç ama hiç azalmayan isyanıma..

Eski mabetler aşk , Leyla kokuyor,tek tek;
Gözlerimden dökülen Afroditin süsleriydi zaten;
Hiç kaybetmediki içimdeki zindanlar gardiyanlara,
Açan bir Aralık gülüydü sicili bozuk mevsimlerin…

Kavramları bırakmıştı Sokrates
Sensiz ölümlerin yanına,
Gülleri diktim mezarına ,kendi toprağına secde eden…
Zevk ediyorum kendi kendimi,kendi başkaldırışlarımla,öykünüyorum

Uzaklarda taa uzaklarda,
Seneler öncesinden ağıt yakan
Havarilerden kalma bir zeytinlik
Avucumda yetişen tek fidanıydı isyanlarımın

kefeninde susmuş bir şairin haykırışıydı
Çekip giden yağmurlu rüzgarlara sığınmış
Bir şafak vakti göğü tutan gözleriydi,
Son anda kazanılan zaferiydi isanın çarmıhı…

Mecnun ölünce bittimi ki aşk?
Parmaklarımın arasına sıkışmış
Kışa isyan eden kaç kardelen var daha
Sensizliği kutsuyor bir papaz
Yanağı silinmiş abidelerde…

Üstüme yığılan sona ulaşmamış
kaç sevda arasında kalır nar dudaklar
Ört beni içimdeki gizli isyanların yorganlarıyla
Toprak kokusuna karışsın
Yasaklanmış şiirlerin göğe başkaldırışı
Bir Albatros, Öldürsün yavrusunu
Okyonusun en sığ yerinde…

Aşk alevinde kavrulan buğdaylar,
Dikilsin yeniden,göz çukurlarımıza
Ve
İstanbul ağlasın,
Fatih ağlasın,
Bir gece vakti yalnızlığına,
İstanbul uyusun,
Başköşesinde intihar etmiş,
Şairler mezarlığında…

Şiirlerime yasak getiren tümcelerin haykırışı

Ölüm ihanetse özgürlüğe,
Başkaldırıyorum hey,
Yasaklanmış şiirlerin iniltileriyim..
Vurgun yemiş kavramların öz suyuydum senden önce…

Göğsümde sevdaya yataklık eden Leylam ağlıyor içten
Ezildikçe kelimelerin hafıza teorisi;
Bir tapınak şövalyesi vuruşuyor dalgalarıyla Akdenizin
Karanlığa tutunmuş elleri…

İçimde isyanlar kan kusuyor
Başkaldırıyorum hey,
Suskunluğun miladı yıllarına,
İsyanım hiç ama hiç azalmayan isyanıma..

Eski mabetler aşk , Leyla kokuyor,tek tek;
Gözlerimden dökülen Afroditin süsleriydi zaten;
Hiç kaybetmediki içimdeki zindanlar gardiyanlara,
Açan bir Aralık gülüydü sicili bozuk mevsimlerin…

Kavramları bırakmıştı Sokrates
Sensiz ölümlerin yanına,
Gülleri diktim mezarına ,kendi toprağına secde eden…
Zevk ediyorum kendi kendimi,kendi başkaldırışlarımla,öykünüyorum

Uzaklarda taa uzaklarda,
Seneler öncesinden ağıt yakan
Havarilerden kalma bir zeytinlik
Avucumda yetişen tek fidanıydı isyanlarımın

kefeninde susmuş bir şairin haykırışıydı
Çekip giden yağmurlu rüzgarlara sığınmış
Bir şafak vakti göğü tutan gözleriydi,
Son anda kazanılan zaferiydi isanın çarmıhı…

Mecnun ölünce bittimi ki aşk?
Parmaklarımın arasına sıkışmış
Kışa isyan eden kaç kardelen var daha
Sensizliği kutsuyor bir papaz
Yanağı silinmiş abidelerde…

Üstüme yığılan sona ulaşmamış
kaç sevda arasında kalır nar dudaklar
Ört beni içimdeki gizli isyanların yorganlarıyla
Toprak kokusuna karışsın
Yasaklanmış şiirlerin göğe başkaldırışı
Bir Albatros, Öldürsün yavrusunu
Okyonusun en sığ yerinde…

Aşk alevinde kavrulan buğdaylar,
Dikilsin yeniden,göz çukurlarımıza
Ve
İstanbul ağlasın,
Fatih ağlasın,
Bir gece vakti yalnızlığına,
İstanbul uyusun,
Başköşesinde intihar etmiş,
Şairler mezarlığında…