Yok/sun
Kifayetsiz kalıyor her şey yokluğunda
Sen her zaman yoktun Ben ise her zaman senden yok/sun Nefeslerimi biriktirdiğim zulam boş artık Boğuluyorum! Ben şehri bağrıma basmaya çalışırken Şehir,mahrum ediyor beni ana kucağından Buralar gerçekten soğuk,üşüyorum Avuçlarımın arasında yine dertli başım Ne zaman seni düşünsem,gözyaşlarım sel oluyor Ne zaman seni düşlesem başım ağır geliyor bedenime Ve avuçlarımın içine düşüyor düşlerim… Bir kahrolası sevda ki bu,dolanıyor yüreğime Yatırmıyor, Yedirmiyor… Onu gördüğünde avucundan su verdiğin güllerin Yokluğunda yüreğinin bozkırlarda boyun eğiyor… Gidişine yaralı yürek öfke kussa da yare Sevda ezip geçiyor kızgınlığımı,kırgınlığımı Ama aklım affetmez asla Çünkü;yürek sevdadan kör olsa da akıl onsuz geçen günleri iyi biliyor… |